Twaalf minuten game review: vast in een tijdlus

Twelve Minutes is een point-and-click-thriller waarin je keer op keer in een tijdlus belandt, totdat je ontdekt de volledige omvang van het verhaal en wat je moet doen om uit de cirkel te komen.

Sinds ik de trailer in 2019 heb gezien, heeft het project me geïntrigeerd, zowel qua concept als grafische stijl, omdat de camera van bovenaf direct opvalt en niet iets dat je zo vaak ziet in games met een verhalende focus.

Net als bij een filmtrailer, overschreed het een dunne lijn van al te veel verwennen, en ik zou willen vermijden om hier hetzelfde te doen, dus beschouw dit als een waarschuwing als je vers wilt gaan?: hoewel ik het licht zal houden op spoilers, is het het beste om sla het verhaalgedeelte over.

Het verhaal

Je speelt als een niet nader genoemde echtgenoot, ingesproken door James McAvoy, die thuiskomt van een dag op kantoor en een schijnbaar normale, rustige nacht lijkt door te brengen met zijn vrouw. Er wordt wat gekletst, een lekker toetje en als je je kaarten goed speelt, een romantisch dansje.

Maar ineens klopt er een agent op de deur. Of je er nu voor kiest om hem binnen te laten, hij zal uiteindelijk binnenkomen en beginnen te schreeuwen over een moord, zogenaamd gepleegd door uw vrouw, en een verloren zakhorloge dat veel waard lijkt te zijn... geld.

Je kunt proberen weerstand te bieden, maar wat je ook probeert, hij zal je bewusteloos slaan of zelfs wurgen, wat een tijdlus veroorzaakt en de laatste tien tot twaalf minuten opnieuw begint. Het is aan jou om meer te weten te komen over de moord, de geschiedenis achter het zakhorloge en wat er nodig is om uit de lus te ontsnappen.

Elke run eindigt onvermijdelijk in een mislukking, maar als je je kaarten goed speelt, krijg je toegang tot nieuwe informatie die hopelijk zal resulteren in meer succes bij je volgende poging.

Ik ga hier niet te diep in op spoilergebied, maar laten we zeggen dat je sommige van de wendingen komen eraan, vooral omdat ze niet bang zijn om enkele onderwerpen aan de orde te stellen die de meeste mensen zouden kunnen vinden verontrustend.

Met sterren gevulde cast

Als je een verhaal-zware game met voice-acting hebt, helpt het zeker om de game te verkopen als je kunt pronken met een cast vol beroemdheden. En dat is precies wat Twaalf minuten doet met de drie hoofdpersonages.

Daisy Ridley, misschien het best bekend van haar recente rol als Rey in de nieuwe Star Wars-trilogie, speelt je vrouw, die ervan wordt verdacht haar eigen vader te hebben vermoord, hoewel haar motieven aanvankelijk onbekend zijn.

James McAvoy is een acteur van wie ik voor het eerst onder de indruk was toen hij de rol van de jonge Charles Xavier op zich nam in de X-Men-reboot. Hij speelt de echtgenoot en zal het enige personage zijn dat je gedurende het spel bestuurt.

Willem Dafoe, bekend om zijn schorre stem en herkenbare gezicht, speelt de agent en nog een andere rol, maar zelfs als hij je daarover vertelt, zou de laatste plotwending van het spel enigszins worden verpest.

De gameplay

Verrassend genoeg had ik geen idee van het soort gameplay dat ik kon verwachten voordat ik aan mijn eerste run begon. Ik had een paar trailers gezien tijdens online-evenementen en ze wekten zeker mijn interesse op alleen het concept en het verhaal, maar ik had geen flauw idee van wat ik eigenlijk zou moeten doen in de game.

Ik verwachtte verhalende keuzes, vergelijkbaar met degene die je zou maken in een Telltale-game, en deze zijn hier ook aanwezig. Maar de belangrijkste gameplay-monteur is het oplossen van puzzels met aanwijzen en klikken, zoals je je misschien herinnert uit klassieke avonturengames.

Je pakt items op om ze aan je inventaris toe te voegen, combineert ze met elkaar of met interactieve objecten in de omgeving en kijkt wat er gebeurt.

rondscharrelen

Hoewel het gebruik van [ITEM] op [OBJECT] niet echt baanbrekend is, past het goed genoeg bij de verhalende focus van het spel en de manier waarop je ze in realtime moet gebruiken, voegt een zekere angst toe aan alles waardoor je je meer betrokken voelt. U hoeft niet alleen na te denken over "wat" u wilt gebruiken, u moet ook nadenken over het "wanneer".

Het is alleen jammer dat de manier waarop dit wordt geïmplementeerd een beetje rommelig aanvoelt. Als u op een item klikt, wordt het op uzelf gebruikt, dus u moet voorzichtig zijn en de actieknop ingedrukt houden terwijl u het naar iemand of iets anders sleept. Het voelt een beetje ongemakkelijk en je zult zeker een of twee keer uitglijden.

Nou, dit is brutaal... #TwaalfMinutenpic.twitter.com/v2Ka1oEg6o

— BloodyGoodReviews™ ⚔ Hades (@Bloodyspasm) 21 augustus 2021

De camera van bovenaf voelt echter extreem fris aan alsof je in een speelgoedhuis kijkt nadat je het dak hebt verwijderd. Het geeft ook een duidelijk overzicht in vogelvlucht van de omgeving en "de meeste" van de belangrijke objecten om mee te werken, maar daarover later meer.

Buiten gebruik

Nadat ik de trailer had gezien, ging ik het spel in met voorafgaande informatie, met name dat de agent me zal proberen te vermoorden wanneer hij binnenkomt. Dus tijdens mijn allereerste run, voordat ik zelfs maar in een tijdlus was gekomen, probeerde ik hem met het keukenmes te steken. Het eindigde ermee dat ik knock-out werd geslagen en de eerste lus begon.

Het probleem is dat Twelve Minutes dit behandelde alsof het de tweede of derde keer was dat ik de acties had doorlopen, omdat het schijnbaar verwachtte dat ik bij de eerste doorgang passiever zou zijn. Het is erg onaangenaam en breekt je meteen uit de onderdompeling als dingen niet goed voelen, en het was niet de enige keer dat ik dit probleem tegenkwam.

Hoewel de game wil dat je experimenteert, volgt het ook een nogal lineaire evolutie van hoe je door het verhaal kunt komen. Als je iets doet om de reeks te doorbreken die het verwacht dat je volgt, zal Twelve Minutes verwarrende regels of interacties naar je toegooien die niet op hun plaats zijn voor de huidige run.

Andere problemen

Belangrijk om op te merken is dat enige vooruitgang alleen in je eigen geest gebeurt, voor jou als speler. Het is van vitaal belang om de locatie te leren kennen van een belangrijk item dat verborgen is "in de ventilatieopening onder het medicijnkastje".

Ik worstelde met dit deel van het spel, omdat de andere twee ventilatieopeningen zichtbaar zijn als je rondloopt, maar toch deze is verborgen tenzij je de kast inspecteert en zelfs dan is hij grotendeels buiten je zichtbare bereik.

Kijk maar naar de bovenstaande schermafbeelding en zie hoe zowel de prompt om te communiceren, als de lepel die ik gebruik om de ventilatieopening te openen, gedeeltelijk verborgen zijn door de onderkant van het scherm.

Helaas is dit niet het enige technische probleem dat ik ben tegengekomen, want er was ook een moment waarop de agent vast kwam te zitten, op zijn plaats liep en mijn personage daardoor niet kon bewegen. Ik moest het spel verlaten om te ontsnappen aan het zachte slot.

Gelukkig gebeurde dit maar één keer, maar de karakteranimaties knippen vaak door objecten en elkaar in een raar uitziende manier, en hun robotbeweging naar vooraf bepaalde "trigger"-locaties verbrak ook mijn onderdompeling vaak.

🏆 Een kleine terzijde op Prestaties: De game heeft passend 12 prestaties, maar als je ze hoopt te krijgen, kun je het beste een gids volgen. U moet op bepaalde tijden specifieke acties uitvoeren. Persoonlijk vond ik de lijst niet zo leuk en voel ik me niet echt gemotiveerd om de ontbrekende 10 te krijgen door een online stapsgewijze walkthrough te volgen.

Laatste gedachten over Twaalf minuten

Eindscore: 3,5/5

Twaalf Minuten is een gewaagde game die niet bang is om zware onderwerpen te behandelen. Het centrale tijdlussysteem onthult nieuwe informatie bij elke nieuwe run, zolang je erin slaagt om uit te zoeken wat de game van je verwacht. De point-and-click-gameplay voelt soms kieskeurig aan en er zijn enkele fouten in de volgorde, maar als je voorbij die problemen kunt kijken, biedt het een nieuw verhaal met een sterrencast. Zeker een playthrough waard, vooral op Xbox Game Pass.

Twelve Minutes kost $ 24,99 en is beschikbaar op Windows, Xbox One en Xbox Series X|S. Ik speelde het met een controller op Xbox Series X, maar ik twijfel er niet aan dat de klassieke adventure-gameplay zich beter leent om met een muis te worden bestuurd.

*Disclaimer: beoordeeld op Xbox Series X via Xbox Game Pass.