Recenzja gry UnMetal: Klasyczny Metal Gear stał się zabawny

Jeśli jesteś wystarczająco dorosły, aby pamiętać Metal Gear Solid z ery PS1, to UnMetal z Versus Evil będzie przemawiaj do tej części ciebie, która po raz pierwszy zakochała się w dziwacznym, ukrytym świecie Solid Wąż. Pochodzi z tego samego umysłu, co UnEpic, gra, która obficie wyśmiewa dungeon crawlerów w czasami zabawny sposób. Nauka tutaj jest prawie taka sama, ponieważ UnMetal parodiuje gry akcji z późnych lat 90., jednocześnie całkiem dobrze wykorzystując ich mechanikę.

Akcja rozgrywa się w 1972 roku, głównym bohaterem jest Jesse Fox, być może najbardziej niewiarygodny narrator, jaki kiedykolwiek stał na czele gry wideo. Po katastrofie skradzionego helikoptera zostaje aresztowany przez rząd Stanów Zjednoczonych i zmuszony do wyjaśnienia, skąd wziął się za pilotowanie wspomnianego helikoptera i do czego, u diabła, zmierza.

Sam Jesse jest prawdopodobnie największą i najbardziej znaną puentą UnMetal. Wszystko, co mówi i robi, jest parodią bohaterów akcji z lat 80., od jego chrapliwego głosu dudebro po chustę trzymającą barwę.

Naff bohater akcji

Prawie wszystko, co mówi, jest najwyraźniej kłamstwem. Z jego relacji o ucieczce z więzienia do macki-śmieciowego potwora, walczył w kanałach. W kluczowych momentach przekazujesz lejce, aby udzielić odpowiedzi na pytania przesłuchującego.

Czy w kanałach były szczury? to dość nieszkodliwe pytanie, a ponieważ nie mogłem zawracać sobie głowy kontaktami ze szczurami, powiedziałem Nie. Więc zamiast hord mięsożernych szczurów umysł Jessego wyczarował roje krwiożerczych wiewiórek. UnMetal karze cię za próbę obrania łatwej drogi i śmieje się, gdy to robi.

Gdy wybierasz sobie drogę przez poziomy przypominające siatkę, śledczy Jessego zmienia się z agenta CIA w ciemnoszarym pokój atrakcyjnego pomocnika w jeepie po stronie pasażera, z Jesse ponownie wyobrażonym jako czarujący Nathan Drake typu. To się po prostu dzieje, bez powodu. Myślałem, że coś przegapiłem, ale nie, powtórka potwierdziła, że ​​podobnie jak wszystko inne, to również jest niewiarygodne. Przełącza się regularnie bez powodu.

Humor toaletowy

Na szczęście UnMetal jest konsekwentnie zabawny, jeśli nie tak zabawny, jak uważa autor. Większość żarty tak naprawdę nie lądują, ale sytuacje, które się pojawiają, powodowały, że od czasu do czasu chichotałem. Skłonność Jessego do wbijania rzeczy do Szukaj na przykład zwykle zauważa je sam mężczyzna lub jego przesłuchujący. Są też momenty, w których gra nagradza twoje złe zachowanie.

Przykładem może być sytuacja, w której znalazłem strażnika w toalecie. Prosi o papier, który mu dałem, ale potem zaczął się zastanawiać. Wróciłem i uderzyłem w drzwi, ogłuszając go przy okazji, i zostałem skarcony przez śledczego za moje czyny.

Każdy etap jest przedstawiony w dość schematyczny sposób. Zazwyczaj będziesz musiał eksplorować i łupić rzeczy, dopóki nie znajdziesz przedmiotu, który musisz kontynuować, a proces się powtarza. Od czasu do czasu trzeba zmierzyć się z bossem lub inną przeszkodą, taką jak najbardziej irytujące pole minowe na świecie.

Kłopoty z szefem

Te walki z bossami zwykle wymagają czasu, aby zrozumieć i często mogą być kłopotliwe ze względu na siatkowy charakter świata gry. A jeśli ci się nie uda, często zostajesz odesłany z powrotem, zanim jakakolwiek scena przerywnikowa wywoła walkę. Siedzenie w kółko przez te same tandetne tekstylia nie jest zabawne. Możesz jednak awansować, ponieważ zdobywasz XP za wybicie nieświadomych strażników.

Każdy poziom oferuje wybór ulepszeń, takich jak szybsza regeneracja zdrowia lub skrócenie czasu potrzebnego na założenie bandaża. Podobnie jak w grze typu „wskaż i kliknij”, ekwipunek Jessego powoli się zapełnia i często będziesz musiał łączyć przedmioty, aby kontynuować. Na przykład haczyk przywiązany do liny umożliwia zjazd do kanałów.

Będziesz w dość regularnym kontakcie z kilkoma różnymi NPC za pośrednictwem zaszyfrowanego radia Jessego, którzy udzielą porady lub po prostu więcej pogawędek, gdy się skontaktujesz. Sam Jesse jest dość gadatliwy, komentując większość wydarzeń i przedmiotów, które znajdziesz w miarę postępów.

Podstępny wąż

Element ukrycia jest również zaskakująco ciasny, ponieważ używasz podrzucanych monet i wysokich skrzyń, aby po cichu eliminować patrole. Będziesz także musiał ukryć ciała, ponieważ w rzeczywistości nie możesz zabić żadnych strażników, a inne patrole znajdą i ożywią swoich powalonych towarzyszy. Masz procę wykonaną z przepaski na oko i gałęzi w kształcie litery Y, której możesz użyć do obrzucenia wroga kulkami ze zubożonego uranu, ale od czasu do czasu odblokujesz nową broń, która zwykle jest tymczasowa.

Nie ma nic zbyt trudnego w żadnej części UnMetal. Kilka walk z bossami jest irytujących i kilka razy czułem się po prostu zagubiony, ponieważ przegapiłem skrzynkę zawierającą niezbędny przedmiot. Mapa nie jest najlepsza i często biegałem tam i z powrotem, szukając rozwiązania.

Graficznie UnMetal wygląda całkiem nieźle jak na to, czym jest. Jako gra w stylu pixel-art nie zapewnia niesamowitych perspektyw, ale animacje są na miejscu, środowiska sprzedają się dobrze, a wszystko jest jasne i można je obejść.

Osiągnięcia i ukończenie

UnMetal jest zaskakująco długi jak na rodzaj gry, którą jest. Samo przejście przez główną historię zajmie ci około 8 do 10 godzin, ale jeśli naprawdę chcesz zobaczyć każdy żart i znaleźć każdy przedmiot, prawdopodobnie zbliżasz się do 12.

Biorąc to pod uwagę, nie ma zbyt dużej zachęty do powrotu i ponownego grania w UnMetal, a nawet próby ukończenia go w 100%. Gdy historia się skończy, prawdopodobnie przejdziesz dalej.

Ostatnie przemyślenia na temat UnMetal

Wynik końcowy: 3/5

UnMetal to gra, która w żaden sposób nie traktuje siebie poważnie. Od dziecinnego, niedojrzałego humoru po liberalne natchnienie popkulturowych odniesień i anachronizmów, sama fabuła jest równie zawodna, jak jej narrator. To bardzo głupie i wie o tym.

Ale jeśli szukasz solidnej, staroświeckiej gry skradanki, która jest również cholernie zabawna przez większość – jeśli nie przez cały – czas, to UnMetal zapewnia. Jeśli nic więcej, traktuje gracza z pewnym szacunkiem, grając bardzo dobrze, a to chyba najważniejsza rzecz.