Pathfinder: Wrath of the Righteous game review

In veel opzichten is het moeilijk te geloven dat Pathfinder: Wrath of the Righteous zijn leven begon als een Kickstarter-project. Hoewel het gemakkelijk te begrijpen is waarom een ​​Kickstarter die in februari 2020 werd gelanceerd, in zo'n korte tijd zo'n groot spel heeft voortgebracht.

Het was in een mum van tijd gefinancierd (mede dankzij de populariteit van Pathfinder: Kingmaker), waarbij ontwikkelaars Owlcat Games 2 miljoen USD ophaalden op een oorspronkelijk doel van slechts 300.000.

Het is echter eerlijk om te zeggen dat ze het heel goed hebben gebruikt.

Een echt epische zoektocht

De toorn van de Rechtvaardigen is enorm. Het is een game van 80 - 100 uur per playthrough, met ruimte voor tientallen playthroughs. Het speelt zich af in de uitgestrekte wereld van de Pathfinder-tablet-RPG en introduceert nieuwe personages in een verhaallijn die totaal los staat van de vorige game.

De personage-maker is een van de meest diepgaande die ik heb gezien. Niet noodzakelijk in termen van visuele tweaks (je kunt geen gezichten vormen zoals in Skyrim bijvoorbeeld), maar eerder in termen van het bouwen van een echt uniek karakter.

Er zijn 12 speelbare rassen, van mensen en elven en half-elfen tot duistere elven en halflingen. De overlevering van het Pathfinder-universum lijkt in grote lijnen sterk op de Forgotten Realms, dus iedereen die bekend is met D&D zal zich meteen thuis voelen tussen de races van Golarion.

Maar er zijn ook 25 klassen om uit te kiezen, elk met maar liefst zes specialisaties die de initiële vaardigheden en capaciteiten van de klas volledig veranderen. Je kunt zelfs meerdere klassen volgen als je wilt, en vaardigheden uit meerdere klassen kiezen naarmate je vordert.

Sommige klassen zijn gekoppeld aan specifieke races, andere aan specifieke afstemmingen. Dit heeft invloed op basisstatistieken en startwapens, terwijl andere elementen direct worden beïnvloed door de godheid die je personage aanbidt en welke intrinsieke vaardigheden je selecteert.

Je zou een charmante schurk kunnen zijn, een slechte spellcaster; je zou een roekeloze genezer kunnen zijn of een zachtaardige zwaardvechter. De keuzes voelen eindeloos aan en het is gemakkelijk om een ​​stevig uur of langer te besteden aan het maken van je personage voordat je zelfs maar aan het spel begint.

Vertel me een verhaal

Om dit spoilervrij te houden, is het voldoende om te zeggen dat een kwade kracht Golarion opnieuw teistert en dat jij de enige bent die het kan stoppen. Tot nu toe, dus CRPG, toch? Nou, dat is eerlijk.

Maar Owlcat-games hebben uren en uren dialoog (gesproken en geschreven) in een wild vertakt verhaal gegoten dat rekening houdt met honderden spelerskeuzes, zowel groot als klein.

Van grote beslissingen zoals het sparen van een schijnbare vijand tot kleinere, zoals in welke kerker je het eerst moet duiken, alles kan en zal vaak een effect hebben op het verhaal.

Terwijl je door het land reist, ontmoet je 13 begeleidende personages en rekruteer je ze mogelijk. Je kunt er vijf tegelijk selecteren om je te vergezellen, en zoals gewoonlijk is het de taak om metgezellen te kiezen die de vaardigheden van je hoofdrolspeler aanvullen.

Als je een tankachtige krijger bent, heb je een genezer, wat ondersteuning op afstand en misschien een paar spreuken nodig om de vijand te bestoken.

Dieper nog, buiten gevechten heb je een personage nodig dat sloten kan openen en vallen kan spotten; misschien een met een hoge Agility om u te helpen bepaalde gebieden te bereiken. Breng een personage met veel kennis of geheimzinnige kennis mee om een ​​beter begrip van de wereld als geheel te krijgen.

Al deze elementen hebben niet alleen invloed op de manier waarop je speelt, maar ook op de inhoud die je speelt, aangezien je hele verhaallijnen kunt afsluiten of nieuwe kunt ontgrendelen door alleen je keuzes te maken.

later, een mythisch pad wordt een optie, waardoor je je personage nog meer kunt specialiseren en nog meer keuzes en interacties kunt openen.

Zwaarden en tovenarij

Gevechten worden behendig afgehandeld, omdat Owlcat je een indrukwekkende lijst met opties geeft om de procedure aan te passen. Je kunt ervoor kiezen om gevechten turn-based te spelen, als je dat wilt, wat meer strategische controle en een meer traditionele tafelervaring mogelijk maakt.

Of je kunt het in realtime verlaten met een tactische pauze om de strijd te beoordelen, zodat je commando's kunt stapelen en een veldslag kunt corrigeren die snel naar het zuiden gaat.

De eerste maakt de zaken zeker gemakkelijker, maar je kunt de gevechtsmoeilijkheid naar de zoveelste graad aanpassen hoe dan ook, het verminderen van de schade van kritieke treffers, of het volledig beperken van het gebruik door de vijand van special vaardigheden.

Elk gevecht voelt anders aan, met bepaalde vijanden die specifieke tactieken vereisen. Je kunt je groep groeperen om het vuur te focussen, of ze splitsen om meerdere vijanden tegelijk aan te pakken.

Er zijn spreuken en speciale aanvallen, items, rollen, huisdieren, dagvaardingen, vallen en omgevingsgevaren, en bij hogere moeilijkheidsgraden moet je alles gebruiken wat tot je beschikking staat om in leven te blijven. Inclusief goede oude vertrouwde save-scumming om snel op te slaan en snel uit de problemen te laden.

Maar vechten is maar één ingrediënt. Het rollenspelelement hier is misschien wel een van de beste die ik heb gespeeld. Beslissingen zijn belangrijk, zoals ik al zei, maar dat is niet het enige van een RPG.

Net zo belangrijk zijn de ondersteunende personages en NPC's, maar vooral je groepsleden. Elk is zo goed geschreven als een enkele hoofdrolspeler in veel games.

kerker feest

Ze hebben meningen en meningen, sympathieën en antipathieën; sommigen zijn wispelturig in hun overtuigingen, terwijl anderen regelrecht de groep verlaten of zich tegen je keren op basis van hoe je leiding geeft. Je kunt hun vaardigheden opnieuw specificeren en hun uitrusting veranderen, maar je zult met hun persoonlijkheden moeten omgaan alsof het echte mensen zijn.

Terwijl je vanaf dit punt over de wereldkaart reist, kom je interessante punten en willekeurige ontmoetingen tegen, en zelfs deze kunnen veranderen, afhankelijk van je feest- en personagekeuzes.

Een schat aan side-content spint meerdere garens die je rond en door verhaalmissies leiden, op manieren die zo organisch aanvoelen dat je af en toe uit het oog verliest wat het kritieke pad is. Gelukkig werken de journaal- en quest-trackingsystemen goed.

Na een bepaald punt in het verhaal (wederom, geen spoilers) ontgrendel je de Crusader-modus, waarin je hele legers in oorlog voert om gevallen steden en verloren buitenposten terug te winnen. Je moet een kamp maken, je troepen bevoorraden, versterkingen inhuren en generaals kiezen om ze voor je te leiden.

Het is een vreemd element om naast de epische campagne van Pathfinder: Wrath of the Righteous te plaatsen, maar in de praktijk is het logisch.

Als ik echter een klacht heb, is het dat de kruistochten saai en mechanisch aanvoelen naast de kleur en pit van de campagne. Ja, je hebt de controle over een leger, maar Total War is dit niet, en na een tijdje wil je gewoon automatisch gevechten voltooien om verder te gaan.

Partijgevechten zijn gewoon leuker en voelen realistischer aan gezien het CRPG-karakter van de game. Als de kruistochtmodus niet aanwezig was, zou niemand erom vragen, laten we het zo zeggen.

Prestaties en voltooiing

Pathfinder: Wrath of the Righteous is gigantisch. Het is moeilijk om er een exacte urentelling aan te geven, omdat je de hoofdcampagne op de gemakkelijkst mogelijke moeilijkheidsgraad binnen 30 (-ish) uur zou kunnen doorbreken.

Als je een meer waarheidsgetrouwe ervaring wilt, is het minimaal 70 tot 80. Als je alles wilt? Nou, tot volgend jaar, denken we. Je kunt het ook meerdere keren spelen en ik kon niet beginnen te raden hoeveel runs je nodig zou hebben om alle mogelijke verhaallijnen en nevenmissies te zien.

Laatste gedachten over Pathfinder: Wrath of the Righteous

Eindscore: 4/5

Toen ik dit op een redelijk fatsoenlijke pc speelde, kwam ik geen problemen tegen met invoervertraging, schermscheuren, framesnelheid of laadtijden. Het is een fantastische CRPG die net zo toegankelijk is voor nieuwkomers in het genre als voor veteranen die hun tanden hebben gezet op de originele Baldur's Gate.

Het verhaal heeft zoveel wendingen en vertakkingen dat je nooit volledig zult voorspellen wat er gaat komen, en dat wil je ook niet. Het ontdekken van de diepte van deze wereld is een deel van het plezier, en iets dat je alleen echt kunt doen met talloze geïnvesteerde uren.

Pathfinder: Wrath of the Righteous is af en toe spectaculair geschreven, terwijl de enorme campagne, immense karakterprogressiesystemen en geweldige gevechten je verslaafd zullen houden.

Als er iets was, zou Owlcat weinig hebben verloren door de kruistochtmodus uit te knippen, maar het is brutaal om te klagen dat je meer van iets krijgt, toch?

Disclaimer: Pathfinder: Wrath of the Righteous is momenteel beschikbaar op pc voor ongeveer $ 34,99 op G2A, Kinguin, GreenManGaming en GOG, en komt in de toekomst naar consoles.