Κριτική παιχνιδιού Button City: Timeρα να αποθηκεύσετε το Arcade

Button City είναι μια χαριτωμένη και πολύχρωμη αφηγηματική περιπέτεια για μια ομάδα φίλων που προσπαθούν να σώσουν την τοπική τους στοά. Παίζετε ως νεαρή αλεπού με το όνομα Fennel και κάνετε νέους φίλους, εξερευνάτε έναν κόσμο στοιβαγμένων διοραμάτων και παίζετε παιχνίδια arcade σε ένα νοσταλγικό περιβάλλον της δεκαετίας του '90.

Δύο πράγματα τραβούν αμέσως την προσοχή. το εντυπωσιακό, σχεδόν φθορίζον, οπτικό στυλ με χαμηλά πολυ-στοιχεία και τους χαριτωμένους ανθρωπόμορφους χαρακτήρες των ζώων. Η καλλιτεχνική κατεύθυνση είναι ίσως μια από τις μεγαλύτερες προσέλκυσεις στο Button City, συχνά νιώθοντας σαν να βυθίζετε το πρόσωπό σας σε ένα μπολ με ουράνια τόξα.

Το κεράσι στην κορυφή είναι το σκηνικό στα τέλη της δεκαετίας του '90, όταν οι στοές ήταν ακόμη σε άνθηση και τα παιδιά σε όλο τον κόσμο ανακάλυψαν τις χαρές του παιχνιδιού και του δεσμού πάνω από τους αγαπημένους τους τίτλους. Είναι μια εποχή που θυμάμαι τον εαυτό μου με αγάπη και το να παίζεις με αυτή τη νοσταλγία είναι σίγουρα ένα ταυρομάχος.

Παίξτε παιχνίδια με τους φίλους σας

Η ιστορία ξεκινά όταν ο Φένελ, μια ντροπαλή νεαρή αλεπού, μετακομίζει στην πόλη. Βγαίνει στην τοπική στοά, την ομώνυμη πόλη Button, και γρήγορα κάνει νέους φίλους που τον προσκαλούν να παίξει μαζί παιχνίδια. Συμμετέχουν σε ένα τουρνουά που χρειάζεται ομάδα τεσσάρων παικτών και είναι αυτός που θα γεμίσει αυτό το γκρουπ, είτε θέλει είτε όχι.

Η ιστορία είναι μια αθώα που ξεκινά με απλά κίνητρα, αλλά δεν φοβάται να επεκταθεί σε πιο ενήλικα θέματα όπως το να μην νιώθεις αποδεκτή, θέματα υγείας και εταιρικές εξαγορές. Ο ανταγωνισμός για να γίνει ο καλύτερος στα παιχνίδια εξελίσσεται σε έναν αγώνα όπου δύο αντίπαλες ομάδες προσπαθούν και οι δύο σώστε το Button City από το να πουληθεί σε μια γάτα που χάνει χρήματα και θέλει απλώς να την αντικαταστήσει με ένα mega εμπορικό κέντρο.

Δεν είναι η μακρύτερη περιπέτεια, αλλά το αρκετά γραμμικό νήμα που ακολουθείτε σε συνδυασμό με τον αργό ρυθμό και ορισμένα τεχνικά ζητήματα το έκαναν να αισθανθεί σαν μια μεγαλύτερη εμπειρία από ό, τι ήταν. Ευτυχώς υπάρχουν πολλές παράπλευρες δραστηριότητες για να σπάσετε τον ρυθμό, αν θέλετε.

Τα μίνι παιχνίδια διασπούν τον ρυθμό

Ενώ υπάρχουν πολλά μίνι παιχνίδια που μπαίνουν στο παιχνίδι μια φορά, όπως η παρασκευή λεμονάδας ή η κατασκοπεία μιας συνομιλίας από πίσω εφημερίδα, υπάρχουν τρία παιχνίδια που παίζουν ελαφρώς μεγαλύτερο ρόλο στο παιχνίδι, επιτρέποντάς σας να αμφισβητήσετε άλλα NPC χαρακτήρες.

Το πρώτο είναι ένα παιχνίδι αγώνων κατάβασης όπου παρασύρεστε στις στροφές. Το Drifting χρεώνει την ώθησή σας και η σωστή χρήση του θα είναι το κλειδί για τη νίκη σας. Φαίνεται διασκεδαστικό αλλά δυστυχώς γερνάει πολύ γρήγορα γιατί υπάρχει μόνο ένα επίπεδο. Σίγουρα μπορείτε να το αντικατοπτρίσετε ή να προσθέσετε τροποποιητές όπως να ρίξετε αντικείμενα που προσθέτουν ώθηση στην πίστα ή να προσθέσετε επιπλέον αντιπάλους ή καλλυντικά όπως ένα γιγαντιαίο μουστάκι.

Αλλά η βασική εμπειρία παραμένει σε μεγάλο βαθμό η ίδια και δεν είναι τόσο βαθιά, από άποψη παιχνιδιού. Πατάτε το Α στο γκάζι και το Β για να αυξήσετε. Το γεγονός ότι αυτά τα δύο κουμπιά είναι το ένα δίπλα στο άλλο δεν κάνει πραγματικά άνετα να παίξετε μερικές φορές διαδοχικά.

Το δεύτερο, και το λιγότερο αγαπημένο μου, είναι το ρυθμικό παιχνίδι. Κανονικά είμαι τεράστιος οπαδός αυτών και αυτή η εικόνα στη σελίδα του καταστήματός μου με πούλησε ακόμη και δοκιμάζοντας το παιχνίδι, αλλά ήταν μια τεράστια απογοήτευση.

Βλέπετε, καθένα από τα παραπάνω σύμβολα αντιστοιχεί σε μια διεύθυνση κατεύθυνσης, είτε το D-Pad είτε τα κουμπιά A, B, X, Y στο χειριστήριο σας. Αλλά αυτά είναι τοποθετημένα σε σχήμα +, ενώ οι είσοδοι στην οθόνη είναι σε ευθεία γραμμή. Αυτή η απλή επιλογή σχεδιασμού είναι αρκετή για να μπερδέψει τον εγκέφαλό μου και να βεβαιωθώ ότι πάντα μπερδεύω ποιο κουμπί να πατήσω.

Επίσης, δεν καταλαβαίνω γιατί πήγαν με σύμβολα, αντί για τις πραγματικές εισόδους κουμπιών, που προσθέτουν μόνο στο σύγχυση.* Οι παίκτες στον υπολογιστή, που χρησιμοποιούν πληκτρολόγιο, θα έχουν πολύ πιο εύκολο χρόνο, καθώς μπορείτε απλά να χρησιμοποιήσετε τέσσερα πλήκτρα στο ίδια σειρά.

*ΕΠΕΞΕΡΓΑΣΙΑ: έκαναν μια ενημέρωση για τους χρήστες του ελεγκτή και τώρα εμφανίζονται τα κουμπιά που πρέπει να χρησιμοποιηθούν στο κάτω μέρος, κάτι που βοηθά κάπως, αλλά δεν είναι αρκετό για να μπορέσω να παίξω ένα πλήρες τραγούδι χωρίς να κάνω λάθη.

Το τελευταίο μικρό παιχνίδι είναι αυτό που παίζει τον πιο σημαντικό ρόλο στην ιστορία. Είναι ένας καβγάς ομάδας 4-v-4 όπου συλλέγετε φρούτα και τα πετάτε στο κεντρικό μπλέντερ και προσπαθείτε να σταματήσετε τους αντιπάλους σας να κάνουν το ίδιο.

Μπορείτε να ξεκλειδώσετε διάφορα Gobabots για να παίξετε, καθένα με τα δικά του δυνατά σημεία, όπως επιθέσεις με εμβέλεια ή να μπορούν να δέχονται περισσότερα χτυπήματα πριν χρειαστεί να κάνετε επαναφορά από το σημείο εκκίνησης.

Ωστόσο, δεν αργεί να γίνει και αυτό το παιχνίδι παρωχημένο, επειδή έχει μόνο μια διάταξη επιπέδου με όλα τα σημαντικά στοιχεία πάντα στην ίδια ακριβώς τοποθεσία. Δεν έχω χάσει ούτε ένα παιχνίδι και ήταν πολύ εύκολο να σχεδιάσω μια στρατηγική που η AI δεν μπορούσε να αντιμετωπίσει, καθιστώντας το μίνι παιχνίδι αρκετά βαρετό.

Ανεβαίνοντας στον κόσμο

Αυτό που μου άρεσε πραγματικά στο Button City, είναι πώς μετακινείστε από τοποθεσία σε τοποθεσία. Κάθε μέρος που μπορείτε να επισκεφθείτε είναι ένα μικρό τετράγωνο διοράμα που μπορείτε να περιστρέψετε. Και όσο στέκεστε έξω, μπορείτε να πατήσετε B ανά πάσα στιγμή για τηλεμεταφορά σε άλλο προορισμό.

Αυτό δεν είναι απλώς μια επιλογή στυλ, οι χαρακτήρες που ζουν εδώ έχουν πλήρη επίγνωση αυτής της ρύθμισης και παραμορφώνουν τη μέση συνομιλία σαν να είναι το πιο φυσιολογικό πράγμα στον κόσμο.

Στις περισσότερες τοποθεσίες, μπορείτε να χρησιμοποιήσετε το ραβδί Right Analog για να περιστρέψετε τον κόσμο, το οποίο συχνά θα είναι σημαντικό για τον εντοπισμό στοιχείων και χαρακτήρων που δεν μπορείτε να δείτε διαφορετικά. Προσθέτει πολύ δυναμική στο παιχνίδι και κατέληξε να είναι μια από τις πτυχές που μου άρεσαν περισσότερο.

Να σταματήσει. Περίμενε ένα λεπτό.

Από την άλλη πλευρά των πραγμάτων, το κουμπί αλληλεπίδρασης με αντικείμενα φάνηκε να ενεργοποιείται μόνο όταν σταματάει απόλυτα. Αισθάνεται πολύ εξωγήινο σε σύγκριση με άλλα παιχνίδια και επιβραδύνει τον ρυθμό ακόμη περισσότερο. Για παράδειγμα, όταν θέλετε να ανεβείτε στο δωμάτιο του Chive, πρέπει:

• Μπείτε στο Mal-Mart
• Περάστε από την πίσω πόρτα
• Μπείτε στο ασανσέρ
• Μπείτε μέσα στο διαμέρισμα
• Μπες στο δωμάτιό της

Αυτές οι πέντε απλές ενέργειες μοιάζουν σαν να γίνονται για πάντα επειδή πρέπει να τοποθετήσετε τον εαυτό σας και το κάμερα με τέτοιο τρόπο ώστε να βλέπετε πού βρίσκεται η πόρτα και να βεβαιώνεστε ότι δεν κινείστε καθόλου για να ανοίξετε τους. Είναι μια ακατάστατη και τρομερή επιλογή σχεδιασμού. Ειδικά με όλα τα πισωγυρίσματα.

Το παιχνίδι θα σας πάρει περίπου 4-5 ώρες για να νικήσετε, ανάλογα με το πόσα sidequests αντιμετωπίζετε. Οι ολοκληρωμένοι θα πρέπει να περάσουν μερικές επιπλέον ώρες για να αλέσουν ορισμένα επιτεύγματα, όπως να παίξουν επανειλημμένα το μίνι παιχνίδι λεμονάδα 10 φορές ή να βρουν κάθε στοιχείο στο παιχνίδι.

Τελικές σκέψεις για το Button City

Τελικό σκορ: 3.5/5

Button City βαθμολογείται με το εντυπωσιακό πολύχρωμο οπτικό στυλ και το χαριτωμένο καστ των χαρακτήρων, αλλά ο αργός ρυθμός της ιστορίας και οι περίεργες επιλογές σχεδίασης μειώνουν τον ενθουσιασμό κάπως. Εξακολουθώ να φεύγω αισθανόμενος θετικά για τον χρόνο μου στο παιχνίδι, είναι απλά δύσκολο να αγνοήσω αυτό που θα μπορούσε να ήταν.

Οι λάτρεις των ελαφρών παιχνιδιών περιπέτειας σίγουρα θα βρουν κάτι για να απολαύσουν εδώ, από το ενδιαφέρον διοράμα σχέδια επιπέδου στις έντονες αλληλεπιδράσεις που σας κάνουν να αισθάνεστε σαν να κάνετε παρέα με τους φίλους σας στη δεκαετία του '90 πάλι.

Το Button City είναι διαθέσιμο για περίπου 19,99 $ σε Xbox Series X | S, Playstation 5, Nintendo Switch και PC (Steam). Έπαιξα την έκδοση Xbox Series X και έμεινα έκπληκτος όταν είδα ότι δεν είναι διαθέσιμο στις κονσόλες προηγούμενης γενιάς. Το παιχνίδι δεν φαίνεται να είναι πολύ απαιτητικό τελικά.

*Αποποίηση ευθυνών: Αναθεωρήθηκε στο Xbox Series X. Κωδικός ελέγχου που παρέχεται από τον προγραμματιστή.